|
|
|||
|
|
COĞRAFİ DURUM: Niğde merkeze 61 km uzaklıkta olup, ilin merkez köy ve
kasabalarının en sonuncusu durumdadır. Torosların İç Anadoluya uzantısı olan
Aladağların bir parçasının eteğinde , diğer bir deyişle kasaba halkının
söylediği İsmail Dağının eteğinde kurulmuştur. Kasabanın doğusunda Dere Köyü
ve Kirazlı, batısında Dikilitaş ve İçmeli, güneyinde Suluova, Kuzeyinde
Kovalı, Kuzeybatısında Hacıbeyli yer almaktadır. Kasaba üç yanı dağlarla çevirili bir çanak şeklindedir. Buraya ilk yerleşenlerin bu stratejiyi göz önünde bulundurdukları anlaşılmaktadır. Engebeli bir araziye sahiptir. Kasabanın ortasından geçen dere yatağı boyunca yerleşim yerleri düzenlenmiştir. Kasabanın denizden yüksekliği 1350 metredir. Kasabanın ortasında, akan ve kasaba boyunca uzanan elma bahçelerini dolaşan akarsu ve elma bahçeleri kasabanın doğal bitki örtüsü olarak görülmektedir. Arazilerin çok engebeli olması nedeniyle sulanabilecek arazi sınırlı olduğu için bu sudan ziyade çevre köyler yararlanmaktadır. Kasabanın diğer önemli bitki örtüsü de Aladağlar ve İsmail Dağı eteklerindeki ormanlık bölgedir. Kasabada genellikle karasal iklim hakimdir. Yazlar kurak ve sıcak, kışlar soğuk ve yağışlı. Kasabanın konumu itibariyle etrafının dağlarla çevrili olması kuzey rüzgarına kapalı olması kasabanın daha çok yağış almasını sağlamaktadır. EKONOMİK DURUM: Halkın ekonomisi tarıma dayanmaktadır. Çiftçilik; kara saban ve pulluk yerine traktör ve makineleri ile yapılmaktadır. Tarım arazisinin sınırlı ve yetersiz olması elde edilen ürünün birim olarak düşük bulunması kasabanın geçim kaynağını sadece ELMACILIĞA yöneltmiştir. Kasabada bulunan ve yaşları 45-50 yıla isabet eden elma bahçelerinden verim sağlanamamaktadır. Bütün buna rağmen Niğde İlinin hemen hemen en fazla üretimi yapılan yörelerinin biri olma niteliğini de korumaktadır. Hemen herkesin en az bir elma bahçesi bulunmaktadır. Kasaba ortasından geçen suyun, elma bahçelerinin sulanmasında ve bu bahçelerin barlığında en büyük etken olarak değerlendirilmektedir. Bahçe ziraatının yanında diğer sebze ve meyve ekim-üretimine de yer verilmektedir. Halkın geçim kaynağının elmacılık olmasına rağmen, bu konuda çiftçi örgütü sağlanamamıştır. Üretilen ürünler, çiftçinin alın yeri ve emeğinin karşılığı sağlamadan aracıya ve tefeciye kaptırılmakta, yok pahasına elden çıkarılmaktadır. Kasabanın diğer önemli geçim kaynağı da halıcılıktır. Kasaba kadınlarının kış aylarında en önemli meşguliyeti halı dokumak ve dokuduğu halıyı yörede pazarlamaktır. (Az olarak da olsa halen devam etmekte) Kasabada elma dışında armut, kayısı, şeftali gibi meyveler yetiştirilmekte, ancak bunlar yerel ihtiyacı ancak karşılamaktadır. Üzüm bağı kurma çalışmaları da yeni yeni başlamıştır. Ancak yaz mevsiminin kısa süreli olması üzümlerin daha olmadan toplanmasına yol açmaktadır. Sebzecilik ise aynı şekilde kendi ihtiyaçlarını karşılayacak kadardır. Sebze ve meyvelerden turşu, konserve ve kurutmalık olarak da yararlanılmaktadır. Kasabanın yapısına göre; hayvancılık birinci planda olması gerekirken bugüne kadar gereken önem verilmemiş ve hayvancılık geri planda kalmıştır. Bütün bu olumsuzluklara rağmen, burada yaşayanların bir kısmının da geçim kaynağı hayvancılıktır. Genelde koyunculuk yapılmaktadır. Süt ve süt ürünleri satan veya işleyen tesisler yoktur. Koyun otlatmaya elverişli araziler ve meralar bulunmaktadır. Kümes hayvancılığı ise gene ev ihtiyaçlarını karşılayacak kadardır. (Niğde Haber 19 Aralık 2003 Cuma Sayfa 6) Kasabamız 1963 yılında Belediye olmuştur. Kasabamıza Elektrik 1970 yılında verilmiştir. Tv Yayınını veren Genel Verici 1978 yılında Küçük İsmail Dağına Yerleştirilmiştir. İlk Traktör 1966 yılında İzzet CEYLAN tarafından alınmıştır. İlk Araba 1975 yılında Mehmet KOLAY tarafından alınmıştır. İlk Televizyon 1978 yılında Mehmet KOLAY tarafından alınmıştır. Kasabamızda 1979 yılında Sel Felaketi yaşanmıştır. Atatürk İlk Öğretim Okulu (Aşşa Okul) 1938 yılında yapılmıştır. 100. Yıl İ.Ö.O (Yuharı Okul) 1984 yılında yapılmıştır. |
||
|